Peer Veneman maakte in 1999 zeven beelden die de hoofdzonden voorstellen: woede, vraatzucht, wellust, jaloezie, luiheid, hovaardij en gierigheid. Tien jaar later maakte hij een reeks van eveneens zeven deugden. Dat thema is van alle tijden. Het werd eeuwenlang afgebeeld in de religieuze kunst, vooral in de kerken om de gelovigen te instrueren. Dat ethisch richtsnoer is niet langer het privilege van de kerk. De reeks deugden en ondeugden is ook geldig binnen een humanistische zienswijze en wordt ook gehanteerd door andere culturen. Het beeld 'Hoovaardij' heeft het postuur van een rechter, die zichzelf als streng en onwrikbaar opstelt tegenover de kijker. Maar die kijker voelt zich niet schuldig. Hij ziet dat zijn rechter een poseur is. Gezag heeft hij niet, zoals hij daar patserig staat, met zijn waterhoofd en zijn cape met opstaande kraag. Zelfs het formaat van zijn pikje onder zijn bolle buik vervult hem met trots.

Bron: Artzuid 2013, Bert Jansen