In de negentiende eeuw ontwikkelde de Plantage zich tot een deftige woonbuurt met een mondain karakter, waar zich vele theaters en danssalons vestigden. Ook in de Parktuin stond een café met danszaal, later een concertzaal die in 1883 op haar beurt vervangen werd door een grotere concertzaal, de Parkschouwburg. In 1911 werd de Parkschouwburg afgebroken.

Aan de oude Parktuin herinnert nog het toegangshek in empirestijl waarvan de pijlers bekroond worden door twee lantaarndragende sfinxen. De huidige sfinxen zijn marmeren kopieën van de originelen uit de vroege negentiende eeuw die in zink of brons waren uitgevoerd. Ter gelegenheid van het driehonderdjarig bestaan van de Plantage kreeg de beeldhouwer Hans ’t Mannetje opdracht om naar oude afbeeldingen kopieën te maken van de beelden die tijdens of na de Tweede Wereldoorlog spoorloos verdwenen waren. Ze werden op 16 januari 1982 door burgemeester Polak onthuld.

Hans ’t Mannetje (1944) studeerde van 1962 tot 1964 aan de beeldhouwafdeling van de Rijksacademie voor beeldende Kunsten in Amsterdam. Na de academie ging 't Mannetje in de restauratie werken omdat hij vond dat je als beeldhouwer veel kon leren van wat men vroeger maakte. Van 1964 –1965 werkte hij als  steenhouwersleerling en uitvoerder bij Hildo Krop.