Gevraagd was een teken van herkenning voor de manege voor gehandicapten. Het lag voor de hand dat een scupltuur bij een manege iets met paarden en met beweging te maken zou hebben. Toch heeft het, zelfs in de ontwerpfase, nooit in de bedoeling gelegen om een fotografisch gelijkend beeld te maken. Omdat het beeld een herkenningsteken moest zijn, stileerde de kunstenaar een aantal kenmerkende lijnen van paard en ruiter, zodat er een geheel eigen lijnenspel ontstond. Door de rode kleur heeft het een extra sterke uitstraling gekregen en is het goed herkenbaar.