Het woord 'Lieverdje' kreeg bekendheid in 1947. In het dagblad Parool, schreef journalist Henri Knap over een tienjarige jongen die een hondje van de verdrinkingsdood had gered. Na dit 'Lieverdje' volgden er meer. De term stond symbool voor het Amsterdamse straatschoffie: op zoek naar kattenkwaad, maar met een hart van goud.

Enkele stadgenoten zagen in een beeldje van de Amsterdamse beeldhouwer Carel Kneulman het echte Amsterdamse 'Lieverdje'. Hun initiatief om het een plek te geven in de binnenstad mislukte. Toen jaren later een sigarettenfabrikant in Eindhoven aan Henri Knap vroeg welk geschenk hij aan de inwoners van Amsterdam zou kunnen geven, was zijn antwoord: ‘Zet Kneulmans ‘Lieverdje’ op het Spui.’ En zo geschiedde.

Het beeld heeft al vele avonturen beleefd. In de jaren zestig werd het een trefpunt voor maatschappijvernieuwers. Zo organiseerden Provo's hun 'happenings' rond het beeld. Ook is het regelmatig feestelijk aangekleed, maar ook beklad en gekidnapt. Al vele jaren is het nu weer rustig rond het 'Lieverdje'. Nog altijd staat het beeld symbool voor het karakter van Amsterdam: Levendig, maar ook een tikkeltje lastig.

Carel Kneulman was een beeldhouwer en volgde zijn opleiding aan de Rijksakademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam. Hij kreeg les van Jan Bronner. Samen met onder meer Wessel Couzijn, Shinkichi Tajiri en Ben Guntenaar richtte hij de Groep Amsterdam op. Het schijnt dat Kneulman het evenwicht zocht tussen de abstracte en figuratieve kunst. ‘Het Lieverdje’ is een van zijn meest figuratieve werken in de openbare ruimte.