De beelden van Lia van Vugt zijn niet primair vanuit de natuur gedacht, het zijn zelfstandige objecten die hun eigen regels volgen. De belangrijkste regel is dat het beeld van alle kanten bekeken kan worden, van onderen, van boven, van opzij. Het gaat erom hoe het beeld ingrijpt in de ruimte eromheen. Van Vugt streeft naar een zekere 'abstractie'. Dit is een gevolg van haar streven om een autonoom beeld te creëren, een beeld dat onafhankelijk is van een voorgeschreven context en dat zichzelf als referentie heeft.

Een goed beeld ontstaat langzaam. Er is oneindig veel tijd en een monomane aandacht voor nodig. Hier iets wegnemen, daar iets toevoegen, het is een kwestie van millimeters. Het handmatige proces is een vorm van meditatie, van met jezelf praten zonder exact te weten wat je aan het zeggen bent. "Het beeld is goed," zegt Van Vugt, "wanneer de ogen er overheen kunnen dwalen en steeds nieuwe dingen ontdekken." Lia van Vugt heeft een bewonderenswaardige en zeldzame beheersing van het beeldhouwersambacht. Ze beoefent zowel het modelleren als het hakken. Zij werkt in hout, steen, brons en glas.

Bron: www.liavugt.nl