Alsof ze daar achteloos zijn neergegooid, ligt een aantal brokken graniet verspreid over het plein op het Javaplantsoen. De stenen komen rechtsreeks uit Bretagne en de sfeer van het Keltisch erfgoed hangt er nog omheen. De beelden doen denken aan menhirs, oervormen, aan de kunst van de volkeren die sterk verbonden zijn met de aarde. 'Ik laat veel aan de natuur over', zegt beeldend kunstenaar Wim Tap.

Zijn atelier staat temidden van afvalverwerkingsbedrijven en autosloperijen, maar zijn ware hartstocht ligt elders. 'Natura Artis Magistra' is zijn motto, oftewel de natuur als leermeester van de kunst. En, als het aan hem ligt, ook van het leven. 'We moeten met z'n allen weer beseffen wat we aan het kapotmaken zijn'.

Organische vormen, veelal gevormd door erosie en toevallige breuken, en een enkele versiering zorgen voor de nodige speelsheid. 'Wat ik eigenlijk doe, is de natuur de stad binnen halen.' Hij doet niets liever. 'Zoals een ander een mooie schelp van het strand op zijn vensterbank legt.'

Informatie uit: Boekje Javaplantsoen/Wim Tap

 

Kunstroute Oost

Kunstenaar Wim Tap wil de natuur de stad binnen halen. In Amsterdam Oost deed hij dat door stenen uit Bretagne naar het Javaplantsoen te verplaatsen. Midden op het plein staat een aantal stenen. De stenen doen denken aan menhirs, grote staande stenen uit de steentijd. Waarom mensen in die tijd de stenen rechtop zetten weten we eigenlijk niet zo goed. De stenen van Tap zijn in sommige gevallen bewerkt, anderen zette hij neer in hun oorspronkelijke vorm.

Kunstenaar Bart Eysink Smeets verplaatste ooit ook een steen. Hij deed dat alleen andersom. Hij bracht een steen juist terug naar huis. Een zwerfkei die in Borger, Drenthe, terecht was gekomen, nam hij mee naar Åland, een eilandengroep tussen Finland en Zweden. Die reis en alle emoties die daarbij kwamen kijken legde hij vast.

Wim Tap begon zijn loopbaan als schilder en maakte op zijn dertigste de overstap naar beeldhouwkunst. In zijn praktijk werkt hij met rotsblokken uit verschillende steengroeven in Europa, zoals Bretagne, de Eifel en de Ardennen. Wim Tap ziet deze rotsblokken in de openbare ruimte als “een mooie schelp van het strand die op zijn vensterbank ligt”.

Over stenen, hun gevoelens en het werk van Wim Tap spreekt Eysink Smeets met Cathelijne Blok.

Luister naar het verhaal achter dit kunstwerk via deze link of onderstaande QR-code: