Speciaal voor het gebouw Batavia aan de Panamalaan 11 schreef dichter Gerrit Kouwenaar het 'Stenen gedicht'. De titel verwijst naar de locatie en het materiaal. Het gedicht is in baksteen vormgegeven (12m x 15m) door typograaf Kees Nieuwenhuijzen die ook vaak de typografie van Kouwenaars bundels verzorgt.

'Ik lig als een schip op de rede
Van een stad die eeuwen bestaat
Ik ben vastgelegd aan een heden
Maar draag een verleden naam
Ik huis hier tussen mijn muren
Zoals mensen binnen een huid
Ruimte kijkt uit door mijn ramen
Ik ben voor de mensen gebouwd'

Gerrit kouwenaar (1923) is geboren in Amsterdam. Zijn vader was een bekend journalist. Kouwenaar volgde het Amsterdams Lyceum en na verhuizing van het gezin naar Bergen (N.H.) de HBS in Alkmaar. Tijdens de oorlog schreef hij voor illegale tijdschriften waarvoor hij gearresteerd werd. Na een half jaar werd hij vrijgelaten en dook hij onder. Na de oorlog werkte hij een aantal jaar op de kunstredactie van De waarheid en was hij medewerker van Vrij Nederland. Sinds de jaren vijftig word Kouwenaar gerekend tot de belangrijkste dichters uit het Nederlands taalgebied. Hij debuteerde in 1953 met de bundel Achter een woord, najaar 2002 verscheen zijn meest recente bundel Totaal witte kamer. Voor zijn gedichten kreeg hij meerdere onderscheidingen, waaronder de P.C.Hooftpijs (1971) en de Prijs der Nederlandse Letteren (1989).