Boven het Kramantplantsoen zweven twee gigantische aluminiumvormen van zestien vierkante meter elk. Gespannen aan staalkabels vormen ze een verbinding tussen de twee gebouwen van het verzorgingstehuis Het Flevohuis. Vanaf de grond gezien lijken de figuren klein en fragiel, maar vanuit de ramen ter hoogte van het kunstwerk zijn het imposante verschijningen.

De twee blauwgroene vormen zijn verschillend, maar horen duidelijk bij elkaar. De ene is hol, de ander bol. Ze doen denken aan vlinders of wolken. De kabels lijken de objecten in bedwang te moeten houden, alsof ze ieder moment weg kunnen vliegen. De twee objecten zijn gemaakt van aluminium. Dat is een licht maar sterk materiaal en als het gecoat wordt is het bestand tegen erosie. Omdat de platen drie millimeter dik zijn is het gewicht toch aanzienlijk.

Loes van der Horst (1919) volgde haar opleiding aan de Kunstgewerbe Schule in Wenen en studeerde in 1941 af aan de Koninklijke Academie in Den Haag. In het begin van haar carrière werkte ze veel met textiel. Nadat ze in 1990 de Judit Leysterprijs kreeg ging ze zich meer richten op de toepassing van aluminium en staal. Loes van der Horst heeft meerdere grote werken in de openbare ruimte op haar naam staan waaronder de Irritante Driehoek (1985) voor het Stedelijk Museum Amsterdam en 7 Elementen gespannen in een Binnenplaats (1993) voor de BVD in Leidschendam.