Rise

Aandacht verleggen

“Hoewel de buurt groen en ook ruimtelijk opgezet is, zagen we veel rechte lijnen. Hoge gebouwen, rechte straten. Binnen die stedelijke omgeving wilden we de aandacht verleggen naar zachtere lijnen en bewegingen.

Over het veld waar het kunstwerk nu staat, hadden buurtbewoners een olifantenpaadje uitgesleten. Je kan zo’n pad zien als een spoor van aanraking, die door herhaling zichtbaar geworden is. De manier waarop zo’n pad ontstaat deed ons denken aan hoe rotsen in water rond worden, maar ook aan de groeven in de palm van je hand.

Het pad werd het startpunt van ons maakproces. Hoe kom je het park binnen? Kunnen we het werk, het park en de omgeving in elkaar over laten lopen?”

Ruimte

Het pad loopt nu schuin over het veld. Halverwege rijzen aan weerszijden ervan twee schaalachtige lichamen uit de grond omhoog, omringd door stapstenen. De twee vormen buigen naar elkaar toe, ze omhullen een ruimte. RISE suggereert zo een beweging, iets dat opkomt, opengaat of groeit.

Aanraakbaar

De volumes van RISE zijn opgebouwd uit stalen platen, die gewalst zijn. Deze holle en bolle onderdelen zijn aan elkaar gelast. Elke lasnaad werd daarna gevlakt, weggeslepen en afgerond. Elk RVS-oppervlak werd geschuurd, gepolijst en geparelstraald. Een hard en stijf materiaal werd bewerkt tot het zacht en aanraakbaar oogt.

 De buitenzijde van cortenstaal vormt door oxidatie een bastachtige, roodoranje roesthuid. De binnenzijde van het werk maakt door het geparelstraalde roestvrijstaal een lichte, haast zijdeachtige ruimte. Als je het pad volgt, loop je vanzelf door het hart van het werk.

Handlijnen

In de stapstenen die om de twee stalen lichamen heen liggen is een reliëf verwerkt dat gebaseerd is op de handlijnen van 101 buurtbewoners. Over deze stapstenen kan je een eigen route volgen, buiten de vormen om of ertussendoor.

Caroline Ruijgrok en Sajoscha Talirz

Caroline Ruijgrok en Sajoscha Talirz maken samen sculpturaal werk voor de openbare ruimte, en hebben daarnaast elk een individuele praktijk. In hun werk gaat het hen erom een fysieke nieuwsgierigheid te prikkelen. Ze maken werk dat je aan wil raken, waar je om heen wil lopen.

Caroline meandert in haar praktijk tussen een directe, haast onbemiddelde omgang met materiaal en een blik van bovenaf. Ze maakt sculpturen en installaties, stelt tentoonstellingen en boeken samen (Hoe de dingen ons bewegen, 2016, –Trebelsee en Dit is een vertaling, 2019, Mister Motley), en geeft les op de Gerrit Rietveld Academie. Haar keramische werk raakt aan een basale ervaring van lichamelijkheid, aanraking en vervorming – en was o.a. op de Korean International Ceramic Biennale te zien.

Sajoscha beweegt hij zich op het grensvlak tussen ruimtelijke vormgeving en beeldende kunst. Zijn werkwijze kenmerkt zich door materieel experiment en het toelaten van onverwachte uitkomsten in het productieproces. Hij realiseerde een autonoom interieurontwerp voor de bibliotheek van de P.I Alphen aan de Rijn in opdracht van Rijksgebouwendienst, en een tijdelijk sculptuur bij gebouw Tripolis van architect Aldo van Eyck in opdracht van Get Lost Art Route Amsterdam (The Slinky, i.s.m. Simon Wald Lasowski).

Meer informatie: https://vimeo.com/912577083/c0b16399a4?share=copy

Foto's: Christian van der Kooy