Een subtiele manier van samenwerking tussen de smeedijzeren leuning en de beelden is op de Mozartbrug te zien. Uit de vier platte brugpijlers steken twee slangenkoppen het hoofd boven het water uit. De koppen vormen de ogen van een andere slang. De neus en de bek van deze andere slang worden gevormd door de leuning. Elk brughoofd is voorzien van een beeldhouwwerk. De beelden aan de oostkant van de brug laten een man en een vrouw zien, beiden met opgeheven handen en afgewend hoofd. Een faun met trekharmonica en watermonster en een faun met een gitaar en watermonster staan aan de westkant van de brug.

De brug is ontworpen door architect Pieter Lodewijk Kramer (1881-1961). Kramer behoorde tot de stroming van de Amsterdamse School en werkte voor de dienst Publieke Werken. Samen met Hildo Krop (1884-1970) is hij van grote betekenis geweest voor het gezicht van praktisch alle bruggen in Amsterdam. Kramer als esthetisch adviseur en Krop als beeldhouwer.