De bronzen vrouw van Else Ringnalda (1958) 'kijkt' naar het object 'Why Not' van Dilworth. De kern van het werk van Norman Dilworth (Engeland, 1931-2023) is de aandacht voor geometrische en natuurlijke verhoudingen. Dilworth is geïnspireerd door Piet Mondriaan. Waar bij Mondriaan de natuur een belangrijk uitgangspunt was om tot abstractie te komen, zo was bij Dilworth het natuurlijke groeiproces een belangrijk referentiepunt. 

De opdracht voor een figuratief en een niet-figuratief object kwam voort uit het Structuurplan beeldende kunst Westerpark/Overbrakerpolders, van Aart Wevers uit 1985. Aan twee tweetallen kunstenaars werd een ontwerp gevraagd. Beide ontwerpen ontvingen grote waardering, waarna die van Tolman en Pallesen voor het park werd gekozen, genaamd 'Man op kruk' en Abstract'.

Het ontwerp van Ringnalda en Dilworth is op het Van Oldenbarneveldtplein gerealiseerd. 

Voor werken in de openbare ruimte zocht Dilworth bewust naar aansluiting met de beleving van de mensen erom heen.

Ringnalda appelleert in haar werk naar de 'homo ludens', de spelende mens. Haar fragiele, verfijnde meisjesachtige figuur oogt zowel klassiek in de traditie van de beeldhouwkunst, als ook modern. Ze verwijst in haar werk naar kunstenaar Constant, die in de jaren vijftig de creatieve nomadische mens verbeeldde in zijn New Babylon project.