‘Verloren Stad’ is gemaakt naar opdracht voor een ‘wegzakkend kunstwerk’ op de grens van water en weide met vanaf de uitzichttheuvel langs de spoorlijn een zicht van bovenaf. Een opdracht die ook voortkwam uit het Structuurplan beeldende kunst Westerpark/Overbrakerpolders van Aart Wevers uit 1985.
Schole (Amsterdam, 1953) werd geïnspireerd door de tegenstelling tussen stad en natuur in wat het landelijke deel van het park was. De huidige Overbrakerpolder met inheemse begroeiing - de Waternatuurtuin - bestond in de tachtiger jaren nog uit kleine weides.
De natuur heeft hij nadruk willen geven en laat hij ook zijn gang gaan, hoewel het riet regelmatig gesnoeid wordt. De objecten verwijzen naar stedenbouwkundige elementen maar zijn er geen nabootsingen van.

Het kunstwerk refereert aan opgravingen in een oude stad of een half in het water gezakte oude schuit. Maar refereert ook aan het torentje van Het Schip dat vanaf deze plaats net boven de spoordijk uit te zien is. De sculptuur roept de spanning op van een verloren beschaving en overwoekering door de natuur.
Van Harald Schole staat een ander werk aan het A.S. Onderwijzerhof (stadsdeel Centrum) naast het Joods Historisch Museum. Een beeld in witte graniet en brons, geplaatst in 1987.