In 1987 werd een stedenbouwkundig plan gemaakt voor wat tot dan toe een werf van de gemeente was. Het plan was in die tijd een experiment waarbij architectenbureau Lafour en Wijk zowel de woningen ontwierp als de inrichting van de openbare weg. En in dit plan diende de kunst ook een prominente plaats krijgen.
Tot een werkelijke samenwerking tussen kunstenaar en architect kwam het niet. Maar de opdracht was op zijn minst inspirerend voor Auke de Vries. Eerder was De Vries bekend geworden met monumentale stalen beelden met een grafisch karakter. De wens naar kleur van de uit Suriname afkomstige architect Lafour, heeft hem bij deze beelden doen besluiten kleurrijke elementen toe te voegen.

Auke de Vries (1937) ontwierp langs de watergrens van het werfterrein negen op masten lijkende objecten. Ze zijn bevestigd aan de op onregelmatige afstand staande meerstoelen. Ten onrechte worden deze ook wel dukdalven genoemd, het verschil zit in de constructie.
Aan de lange staven zijn abstracte elementen toegevoegd. Bijvoorbeeld een vorm die doet denken aan een vogel en één die associaties oproept met een vlieger. Geen enkel object staat precies recht. 'Bij mij staat altijd iets scheef. Dit is een dankbare manier om de ruimte te gebruiken,' zegt de kunstenaar.
De Vries was midden jaren tachtig bekend geworden met het ‘Maasbeeld’, een als een waslijn boven de Maas hangende sculptuur bij de Willemsbrug. Pal tegenoven de perrons van station Hollands Spoor in Den Haag hangt een groot door hem ontworpen object. Ook in de vijver voor het Architectuur Museum in Rotterdan staat een monumentale stalen sculptuur met het voor hem zo kernmerkende tekenachtige karakter.