In 1997 ontwierp Frank Halmans (1963) een kunsttoepassing voor het Van Limburg Stiriumplein: een wachthuisje voor de tram en een bank die tegelijkertijd de sokkel voor de peperbus vormt. Sindsdien kunnen de passagiers voor lijn 10 de komst van de tram afwachten in een ‘huiselijke’ sfeer. Rondom de buitenzijde van het huisje bevinden zich banken waarvan de bovenzijde wordt gevormd door vensterbanken. Op die vensterbanken staan typische, weliswaar in brons uitgevoerde, kamerplantjes waarbij pot en schotel niet ontbreken. Binnen in het wachthuisje kan men weliswaar beschutting vinden tegen wind en regen maar de wachttijd zal staand doorgebracht moeten worden. Door het glas kijkt men uit op de vensterbank buiten. Zo ontstaat de vervreemdende situatie dat binnen eigenlijk buiten wordt en buiten binnen lijkt te zijn.

De kunsttoepassing voor het Van Limburg Stirumplein is karakteristiek voor het sterk architectonische werk van Frank Halmans waarin overgangsgebieden een belangrijke rol spelen. In zijn ruimtelijk werk, installaties, maquettes en tekeningen loopt de vage scheidslijn tussen de private en de publieke ruimte als een rode draad door zijn werk.