Het beeld van de heilige Sint Augustinus met een adelaar in zijn hand is gemaakt door Kees Smout (1876-1961). Augustinus wordt meestal afgebeeld met een vlammend hart, vaak met pijlen doorboord als symbool van zijn vurige liefde tot God. De reden dat Augustinus hier met een adelaar staat afgebeeld is te vinden in de werken van de mystieke schrijfster Hadewijch uit de 13e eeuw. 

Een interessantste passage vinden we in haar Visioenenboek, en in de Lijst der Volmaakten. Hadewijch kent die Volmaakten (107 in getal) en een van hen is Augustinus. Zijn uitspraak, in het zevende boek van de Belijdenissen, vormden haar inspiratie. “Wie de waarheid kent, kent het Licht, en wie dat Licht kent, kent de eeuwigheid. De liefde kent het. O eeuwige waarheid en ware Liefde en geliefde eeuwigheid: dat zijt Gij mijn God, en tot u verzucht ik dag en nacht”. In het elfde visioen ziet Hadewijch hoe in een gapend diepe draaikolk twee arenden – een jonge met grijze veren en een oude met jonge, blonde veren – opgeslokt worden door de feniks terwijl ze toch zonder ophouden door die diepe draaikolk blijven vliegen. Uit haar uitvoerig commentaar dat ze op dit korte visioen laat volgen, blijkt dat de oude arend met de jonge blonde veren Augustinus is, de jonge arend met de oude grijze veren zijzelf. De feniks is de heilige Drievuldigheid. Dat hij de beide arenden verslindt betekent dat Augustinus en Hadewijch beiden deel hebben aan de eenheid waarin de drie goddelijke personen elkaar beminnen.