Dit kunstwerk is een antwoord op de sobere kantoren in de omgeving.

De twee van beton gegoten elementen zijn stevig, niet figuratief en van een indrukwekkend volume. Het ene element is helderwit, het andere is met een laag zwart graniet bekleed. De delen passen bij de zwart-witte horizontalen van het gebouw, aangenaam maar niet opdringerig, haast gedistingeerd. De contouren lijken nonchalant geschetst te zijn en in het witte beeld zit een gat, dat als een knipoog, de zwarte sculptuur relativeert.