Drie zich verjongende buizen. De lichtheid van het beeld is typerend voor Bert Meinen. Hij is al jaren op zoek naar het tegendeel van massiviteit en zwaarte. Zo wil hij komen tot schetsen in de ruimte.
Hoewel het beeld geen titel heeft, wordt het door de schoolbevolking en de omwonenden 'de Rietstengels' genoemd. Deze benaming blijkt terecht: het overvloedige aanwezige riet in de sloot achter de school heeft Bert geïnspireerd om ook voor de school rietstengels te plaatsen die als het ware mee wuiven met de hier veelal aanwezige westenwind. NB inmiddels zijn de bomen gegroeid en is er veel bijgebouwd. Het werk valt nu minder op...